Južni Banat
Južni Banat je područje u istočnoj Srbiji koje se prostire duž reke Dunav i graniči sa Rumunijom. Ovo područje obuhvata gradove kao što su Pančevo, Vršac, Kovin i Opovo, kao i mnoga sela i manja naselja. Južni Banat je poznat po svojoj razvijenoj poljoprivredi, sa velikim površinama obradivog zemljišta na kojima se uzgajaju žitarice, povrće, voće i vinova loza. Pored toga, ovde se nalaze i brojne farme koje se bave uzgojem stoke i proizvodnjom mleka, mesa i drugih proizvoda životinjskog porekla.
Južni Banat je takođe poznat po svojoj bogatoj kulturnoj baštini, koja se ogleda u arhitekturi, tradicionalnoj srpskoj kuhinji, narodnoj nošnji i običajima. U ovom području se nalaze brojne crkve, manastiri i spomenici kulture, kao što su manastir Kovilj, spomenik kulture Golubac, kao i stari grad Vršac. Južni Banat je takođe poznat i po brojnim manifestacijama koje se organizuju tokom cele godine, kao što su Vinski festival u Vršcu, Tamiške večeri u Pančevu i Dani kruške u Opovu.
Grad Pančevo
Grad Pančevo se nalazi na obali reke Tamiš. Sa svojih oko 75.000 stanovnika, Pančevo je peti po veličini grad u Pokrajini Vojvodina. Grad je poznat po svom industrijskom značaju, jer se nalazi u blizini najvećeg rafinerijskog kompleksa u regionu, kao i po razvijenoj poljoprivredi. Pančevo je takođe bogat kulturnim nasleđem, koje se ogleda u arhitekturi, spomenicima kulture i brojnim manifestacijama koje se organizuju tokom cele godine. Grad je takođe važan saobraćajni čvor, sa odličnom povezanošću sa glavnim gradovima u regionu, kao što su Beograd i Novi Sad.
Pančevo je grad sa dugom istorijom, koja seže još u doba Rimljana. U srednjem veku, grad je bio pod vlašću mađarskih vladara, dok je kasnije bio deo Otomanskog carstva. Nakon oslobođenja od turske vlasti, Pančevo je postalo deo Kneževine Srbije, a kasnije i Kraljevine Jugoslavije. U 20. veku, grad je pretrpeo velike promene usled razvoja industrije, ali je uspeo da očuva svoj autentični duh i da se razvije u moderan grad sa bogatom kulturnom i istorijskom baštinom. Danas, Pančevo predstavlja važan kulturni, privredni i saobraćajni centar istočne Srbije i privlači veliki broj turista svojim znamenitostima, festivalima i tradicionalnom srpskom kuhinjom.
Grad Vršac
Grad Vršac se nalazi na obroncima planine Vršac. Sa svojih oko 35.000 stanovnika, grad predstavlja važan kulturni i privredni centar u regionu. Vršac je poznat po svom istorijskom i kulturnom nasleđu, kao i po prirodnoj lepoti koju pružaju vršačke planine. U gradu se nalazi veliki broj spomenika kulture, među kojima se izdvaja barokna zgrada Gradske kuće, kao i stari grad Vršac, koji datira još iz 15. veka. Takođe, Vršac je poznat i po razvijenoj vinogradarskoj industriji, pa se ovde mogu naći neka od najboljih vina u regionu.
Grad Vršac je takođe poznat i po svojoj bogatoj kulturnoj ponudi, koja uključuje pozorišne predstave, koncerte, umetničke izložbe i brojne festivale. Među najznačajnijim manifestacijama su Festival pozorišta za decu, Vršački karneval, kao i Vinski festival. Pored toga, Vršac je važno trgovačko i privredno središte, sa velikim brojem preduzeća u oblasti poljoprivrede, proizvodnje hrane, drvne industrije i turizma. Zahvaljujući svom položaju, Vršac je odlično povezan sa drugim gradovima u regionu, a turistima pruža idealnu priliku da istraže bogatu kulturnu baštinu, uživaju u prirodnim lepotama i probaju neka od najboljih vina u Srbiji.
Opština Kovin
Kovin se nalazi na obali reke Tamiš. Sa svojih oko 17.000 stanovnika, grad predstavlja važan kulturni i privredni centar u ovom delu zemlje. Kovin je poznat po svojoj razvijenoj poljoprivredi, sa velikim brojem farmi koje se bave uzgojem stoke i proizvodnjom mleka, mesa i drugih proizvoda životinjskog porekla. Pored toga, ovde se uzgajaju i razne vrste voća, kao što su jabuke, kruške, breskve i šljive.
Kovin je takođe poznat po svojoj bogatoj kulturnoj baštini, koja se ogleda u arhitekturi, narodnoj nošnji i običajima. U gradu se nalaze brojne crkve i manastiri, kao što je manastir Veluće, koji datira još iz 14. veka. Takođe, Kovin je poznat i po svojoj znamenitoj građevini – kuli Hadži-Prodanovoj, koja predstavlja jedan od najznačajnijih spomenika kulture u ovom delu Srbije. Kula je izgrađena u 18. veku kao deo sistema odbrane austrijske granice, a danas predstavlja važan turistički simbol Kovina.
Opština Kovačica
Prvo naselje pod imenom Kovačica pominje se 1751. kada nakon rasformiranja Potiskopomoriške vojne granice brojni srpski graničari sa svojim porodicama naseljavaju ovo mesto. Formiranjem Nemačkobanske vojne granice od 1767. godine Kovačica dobija mađarsko ime Antalfalva (Antalovo selo).
Novo razdoblje u razvoju Kovačice nastaje na samom pocetku XIX veka kada je naseljavaju Slovaci. Prve slovačke porodice doseljavaju se u Banat 1784. godine. Njihove najveće naseobine bile su sadašnja naselja Aradac i Ečka. Saznavši za povoljnije uslove života u Vojnoj granici, veći broj slovačkih porodica iz Ečke 1802. godine podnosi molbu Ferdinandu I za preseljenje u pustaru Kovačicu. Ne čekajuci zvanično odobrenje koje je stiglo tek januara 1803. godine, brojne porodice su se odmah preselile. Doseljenici su sa sobom doveli svog sveštenika i učitelja, zajednički sagradili objekat koji je bio podeljen na molitveni dom i školu, podigli sebi kuće i uspešno organizovali život u novoj sredini.
Opština Alibunar
Novo razdoblje u razvoju Kovačice nastaje na samom pocetku XIX veka kada je naseljavaju Slovaci. Prve slovačke porodice doseljavaju se u Banat 1784. godine. Njihove najveće naseobine bile su sadašnja naselja Aradac i Ečka. Saznavši za povoljnije uslove života u Vojnoj granici, veći broj slovačkih porodica iz Ečke 1802. godine podnosi molbu Ferdinandu I za preseljenje u pustaru Kovačicu. Ne čekajuci zvanično odobrenje koje je stiglo tek januara 1803. godine, brojne porodice su se odmah preselile. Doseljenici su sa sobom doveli svog sveštenika i učitelja, zajednički sagradili objekat koji je bio podeljen na molitveni dom i školu, podigli sebi kuće i uspešno organizovali život u novoj sredini.
Ova teritorija ima mnogo izvora geotermalnih voda, bogatih visoko radioaktivnim jodom, pogodnih za kupanje. Termalni izvori su prednost koja stvara potencijal za razvoj zdravstvenog turizma. Na teritoriji opštine Alibunar u okviru k.o. Banatski Karlovac nalazi se prelepo mesto za izlete i ekskurzije, “Devojački bunar”, sa 1.200 vikend kuća, hotelskim, konferencijskim, sportskim i wellness kapacitetima. Ovo mesto je najfrekventniji turistički lokalitet na teritoriji SRP Deliblatska peščara i ima desetine kilometra peščanih staza za penjanje, za šetnju, sportske terene i otvoreni bazen sa termalnom vodom, koji je jedna od glavnih atrakcija u letnjem periodu. Turističku ponudu obogaćuju brojne turističke manifestacije koje se održavaju tokom cele godine: “Prvomajski uranak”, “Sabor pčelara”, “Zlatna udica”, “Hajka na banatsku lisicu”, “Likovna kolonija”…
Opština Bela Crkva
Grad Bela Crkva kao kulturni, privredni i politički centar ovog područja osnovan je Weisskirchen 1717. godine. Pre svega, bio je kulturni centar predodređen za razvoj vinogradarstva. Godine 1926. 70% stanovništva Južnog Banata bavilo se vinogradarstvom. Voćarstvo i zemljoradnja bili su intenzivno razvijani. Vino, rakija, liker i konjak bili su proizvodi koji su se izvozili po celoj Evropi. Upravo je struktura podneblja stvorila uslove da Banat u XX-veku postane najveći proizvođač svilenih buba.
Početkom XX veka pored grada je bilo zasađeno preko deset hiljada lanaca vinograda, a proizvodilo se 50 do 60 hiljada hektolitara vina. Većina tih vinograda je iskrčena posle 1945. godine, sa dolaskom novih stanovnika, te je danas vinogradarstvo tek sporedna privredna grana. U Beloj Crkvi je 1876. godine bilo pet fabrika svile, uspešno su radile i fabrike cigle i crepa, konjaka i likera, parna strugara, fabrika prehrambenih proizvoda, kože, mlinska industrija, majdana za bagerovanje šljunka, tri fabrike sodne vode, štamparije i veštačko gradinarstvo. Razvijalo se cvećarstvo, a već 1931. godine u Beloj Crkvi je radilo 349 zanatskih udruženja, a bilo je i 392 radnje.
Opština Plandište
Opština Plandište smeštena je na polovini magistralnog puta Zrenjanin –Vršac, na 85 km od prestonice Srbije, na regionalnom putu Plandište, Alibunar, Pančevo, Beograd. Od Novog Sada udaljena je 125 km. Prostire se na 383 kilometra kvadratna jugoistočnog dela Vojvodine. Njene granice zapljuskuje vode reke Brzave, kanala Dunav Tisa Dunav i Šulhovog i delom je oslonjena na rumunsku granicu. Obiluje obradivim površinama, kanalskim potencijalima, bogatim lovnim terenima, naftnim poljima, dvestogodišnjim parkovima, dvorcima sa kraja 18 i početkom 19 veka.
Demografski gledano spada u red srednje naseljenih opština u kojoj živi 11.336 stanovnika. Plandište, sedište opštine, ima 3.825 stanovnika. Nacionalna struktura stanovnika je bogata. Na ovim prostorima u uzajamnom uvažavanju živi 20 nacija i etničkih grupa. Srpski, makedonski, mađarski, rumunski, i slovački jezici su ravnopravno u upotrebi u svim državnim institucijama.
Opština Opovo
Na prostoru današnjeg Opova nekada su postojala dva naselja - Opovo i Želj. Nalazila su se u neposrednoj blizini, na levoj obali Tamiša. Teško je reći koje je od ta dva sela starije, ali se čini, ipak, da je to Želj. Naime, Želj je zabeležen već 1334. godine, dok se Opovo pominje tek u drugoj polovini 17. veka.
Osnovano je 1862. godine, u Opovu (kao i u Sakulama) srpsko Društvo diletanata za pozorišna predstavljanja, koje je priređivalo za publiku pozorišne predstave, sa humanim ciljevima.[4] U Opovu je 1850. godine rođen Lončarski, austrougarski general. Razglednica iz Opova Godine 1905. Opovo je velika opština u Kovačičkom srezu (Antalfalva). Tu živi 4165 stanovnika u 1139 domova, a Srbi dominiraju. Srba pravoslavnih ima 3090 duša (ili 74%) sa 578 kuća. Ostalih je mnogo manje: Mađara 151, Švaba 518, Hrvata 164 itd. Od javnih zdanja vredni su pažnje: jedna srpska pravoslavna crkva i jedna rimokatolička crkva, te komunalna škola sa jednom zgradom. U naselje su PTT komunikacije sve zastupljene.